''Ben insan öldürmedim, bir prensibi yere serdim!''
"Önce biraz ağladılar ama alıştılar şimdi. Aşağılık insanoğlu her şeye alışır."
''İktidar,ancak eğilip onu almak cesaretini gösterenlere verilir..!''
''Herkes kendisi hakkında kendisi karar verir ve kendini en iyi aldatabilen, herkesten daha neşeli yaşar.''
''Ben sadece "olağanüstü" insanın, ancak ve ancak idealini -bu ideal kimi zaman bütün insanlık için kurtarıcı bir nitelik taşıyabilir- gerçekleştirme safhasında, o da gerekli görüyorsa,bazı sınırları aşmaya kendinde bir hak bulabileceğini,yani resmi bir hak değil de vicdanının sesine uyabileceğini anlatmak istemiştim.''
''Dahiler milyonda bir yetişir,insanlığı olgunlaştıran büyük deha sahiplerinin yetişmesi için ise belki de milyonlarca insanın yeryüzünden göçüp gitmesi gerekmektedir.''
''Sonra şunu anladım ki Sonya,herkesin akıllı olmasını beklemeye kalkarsam bu çok uzun sürecek... Sonra şunu da anladım ki, böyle bir şey hiçbir zaman olmayacak,insanlar değişmeyecek... Onları değiştirecek kimse yoktur..Bunun için yorulmaya değmez!''
''...ama heyecana hacet yok, çünkü, toplum, muhafazakarlık görevini yerine getirmek için çok kere bu kimseleri asıp kesiyor ya da onları her türlü hareket imkanından alıp mahkum ediyor. Ama yine aynı toplum, bir nesil sonra bu astığı insanların anıtını dikip onlara tapıyor... İlk bölüm daima şimdinin adamıyken, ikinci bölüm, daima geleceğin adamıdır.
Birinciler, dünyayı muhafaza eder ve onun nüfuzunu çoğaltır. İkincilerse onu hareket ettirir ve asıl amacına doğru yürürler.''
''Evet, her şey insanın elindedir. Fakat, insan korkaklığı yüzünden çok şey kaybedebilir. Gerçek bu. insanların en çok korktuğu şey yeni bir adım atmak,yeni bir söz söylemek... Fakat çok konuşuyorum. Böylelikle de bir şey yapamıyorum. Belki de bir şey yapamadığım için çok konuşuyorum. Bunu da, geçen ay günlerce mağaramda yatıp saçma sapan düşünürken öğrendim. Şimdi oraya neden gidiyorum? Bunu yapabilecek miyim? Ciddi mi bu? Hiç de ciddi değil. Kendimi eğlendirmek için bir hayal, evet, belki de bir oyuncak arıyorum.''
''Biz hep sonsuzluğu bir fikir gibi anlamanın mümkün olmadığı, büyük, büyük bir şey olarak hayal ediyoruz! Neden sınırsızca büyük olsun ki? Ve ansızın, bütün bunların yerine, bir düşünsenize, orada bir küçük oda varmış, bir de köy banyosu gibi bir şey, küflü, her yerini örümcek ağı kaplamış bir yer, işte sonsuzluk buymuş. Biliyor musunuz, bazen böyle hayal ediyorum onu.
"...Raskolnikov uzaklaşırken düşünüyordu:
“Nerede okumuştum… Ölüm cezasına çarptırılmış biri sehpaya çıkmadan bir saat önce söyle söylüyor ya da düşünüyordu. -Yüksek bir yerde, bir kayanın üzerinde ancak iki ayağımı koyabileceğim kadar daracık bir yerde yaşayacak olsaydım, dört bir yanım uçurumlarla, okyanuslarla çevrili olsaydı, fırtınalar, zifiri karanlık olsaydı her yanım, kimsecikler olmasaydı yanımda, o daracık yerde öylece bir ömür, binlerce yıl, sonsuza dek yasamak isterdim! Yaşayabilsem, yalnızca yaşayabilsem, yaşayabilsem! Nasıl olursa olsun, yaşasam! Ne yaman bir gerçek! Tanrım, ne yüce bir gerçek bu! Ne alçak bir yaratık şu insanoğlu..."
Dostoyevski - Suç ve Ceza
Yorumlar
Yorum Gönder